Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

      Μια ανάσα μες στη βυθισμένη στο βούρκο πόλη μας. Πάλι ένα ταξίδι.( Άρα ξανά μια διαφυγή;)
     Λοιπόν ο λόγος για μια ταινία. Ναι -για πολλοστή φορά- του Γούντι Άλλεν. Όχι, δεν πρόκειται για κριτική,  ούτε απόπειρα γι' αυτήν. Ένα Παρίσι γοητευτικό, μια ατμόσφαιρα συναρπαστική και τόσες αναφορές σε ονόματα γνωστά από παλιά: από τότε που όλα ξεκινούσαν και ήταν φρέσκα και γεμάτα προσμονή. Βέβαια, όπως συμβαίνει στη ζωή μας, αυτήν δηλαδή που ζούμε οι περισσότεροι, η συνταγή ποτέ δεν είναι τέλεια(στην ουσία κάτι τη χαλάει: εδώ ο χορός , των ηλιθίων, των ανέραστων, των κενών και ίσως γι' αυτό και κυριάρχων). Ο Γούντι Άλλεν, ευφυία επιβεβλημένη, διευθετεί, όπως γουστάρει, το πρόβλημα. Εμείς σκοπεύουμε επιτέλους να πάρουμε θέση απέναντι στη συντονισμένη επίθεση που γίνεται εις βάρος της επιβίωσής μας, της ποιότητας της ζωής μας και φυσικά της αξιοπρέπειας που μας καταρρακώνουν; (Κι εγώ παθιάζομαι με την ειδικότητά μου και με τη διδασκαλία, αλλά δεν μπορώ πια να κωφεύω, όπως ίσως κατά βάθος θα προτιμούσα και θα με βόλευε...)

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011